ตลาดร้อยปียังคงมีชีวิตที่สามชุก
ตลาดสามชุกนี้เป็นตลาดที่ผมมาครั้งใดก็ให้ความรู้สึกสมัยเด็กๆ ผมเป็นคนอำเภอเสนา อยุธยา มีญาติข้างยายทำอาชีพตีมีดอยู่ในตลาดบ้านแพน ผมจึงได้ไปตลาดเป็นประจำ ซึ่งตลาดบ้านแพน สมัยผมเด็กๆ นั้นคล้ายตลาดสามชุกมาก แต่รู้สึกว่าจะใหญ่กว่าตลาดสามชุก เพราะตลาดบ้านแพนเป็นท่าเดินเรือโดยสารสำคัญไปยังกรุงเทพฯ
แต่ต่อมาตลาดบ้านแพนได้ถูกไฟไหม้ทั้งตลาด กลางดึกผมอยู่กับยายห่างออกไปเป็นสิบกิโลเมตร เห็นไฟลุกโชนแดงเต็มท้องฟ้า เสียงรถดับเพลิงและแสงไฟไซเลนจากรถดับเพลิง ต่างจังหวัด วิ่งไปบนถนนทุกสายมุ่งหน้าไปยังจุดที่เกิดเพลิงไหม ตลาดบ้านแพน กลางดึกคืนนั้น เนื่องจากเป็นตลาดใหญ่และอาคารส่วนใหญ่เป็นไม้ เหมือนตลาดสามชุกทั้งหมด ไม้จึงเป็นเชื้อเพลิงอย่างดี เช้าต่อมาตลาด บ้านแพน ก็เหลือแต่กองเถ้าถ่าน นึกแล้วก็อดเสียดายไม่ได้ ต่อมาตลาดบ้านแพนก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว มีอาคารเป็นตึกสูงสี่ชั้นขึ้นมาแทนเกือบทั้งหมด ท่าเดินเรือก็เปลี่ยนเป็นท่าเดินรถ บขส เส้นทางไปกรุงเทพ ปทุม นนทบุรี สุพรรณ และจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ให้ความรู้สึกว่าเจริญดี แต่บรรยากาศเก่าๆ แบบตลาดร้อยปีสามชุกหายไปทันที
เมื่อมาถึงตลาดร้อยปีสามชุก เราจะได้บรรยากาศของความเป็น วินเทจบรรยากาศเก่าๆ โบราณๆ จะเห็นอาคารตลาดแบบอาคารไม้ ที่มีประตูไม้แบบบานพับ ซึ่งหาดูได้ยากในยุคสมัยนี้ สำหรับในตัวตลาดนั้นยังคงไว้ซึ่งบรรยากาศเก่าๆ มีสินค้าย้อนยุคมากมาย แม้ตอนนี้ของเหล่านี้จะหายากและไม่ค่อยมี แต่ก็ยังมีข้าวของเครื่องใช้เก่าๆ ให้เห็น มีทั้งของเก่าจริงๆ และเป็นของ Reproduction เพื่อให้ลงตัวและความรู้สึกเข้ากับสถานที่ แม้แต่เสียงเพลงที่เปิดตามร้านยังเป็น ยุค 70s-80s
เมื่อเข้าไปเดินในตลาด ถึงแม้บรรยากาศภายนอกจะร้อนอบอ้าวสักเพียงใด แต่ในตัวตลาดกลับให้ความเย็นสบาย ด้วยสองข้างทางเต็มไปด้วยอาคารไม้ และอยู่ติดริมคลอง
ตลาดนี้มีของกินมากมาย เช่น ก๋วยเตี๋ยว ลูกชิ้นยักษ์ ขนม ของเล่น ของที่ระลึก เดินช้อปปิ้งกันไม่รู้เบื่อครับ ส่วนใหญ่ก็จะต้องซื้อขนมและของฝากต่างๆ เพื่อไปฝากญาติสนิทมิตรสหายที่บ้าน
สรุป ตลาดสามชุกร้อยปี เป็นสถานที่ท่องเที่ยว และซื้อสินค้าแบบย้อนยุคแตกต่างจากห้างสรรพสินค้าสมัยนี้แน่นอน โดดเด่นด้วยอาคารไม้และสินค้าย้อนยุค ขนมพื้นบ้าน และของเก่าของสะสม แต่สถานที่จอดรถนั้นคับแคบเอามากๆ หากที่จอดรถฟรีหน้าอำเภอสามชุกเต็ม ก็ต้องเสียเงินฝากจอดตามบ้านคนในละแวกนั้น คันละ20บาทครับ
เครดิตภาพถ่ายและบทความของผม ซึ่งเคยเผยแพร่ในเว็บไซต์ Theppajon.com ที่ปิดไปแล้ว
